| Polivinilklorür (PVC) |
|
| Plasti Tipi | Termoplastik |
| Melting Point | 90 oC |
| Yoğunluk | 1,1- 1,35 g/cm3 |
| Çekme Dayanımı | 2,60 N/mm2 |
| Maks. Servis Sıcaklığı | 70 oC |
| Dielektrik Sabiti | 2,7-3,0 @1MHz |
| İzolasyon Direnci (ohm/cm) | 1012 - 1015 |
Polivinilklorür ( PVC ) kablo
imalatında en çok kullanılan termoplastik izole malzemesidir. Ev içinde
kullanılan basit mono kablodan , yüksek gerilim enerji kablolarına kadar çok
geniş bir yelpazede, hemen hemen her cins kabloda izolasyon amacı ile
kullanılır. PVC hem ekonomik hem de çok çeşitli özelliklerde formüle
edilebilmesi sebebi ile diğer termoplastik malzemelerin önüne geçer. En büyük
dezavantajı yangın durumunda halojen gazı salgılamasıdır. Bu
dezavantajından dolayı gelişmiş ülkelerdeki kamusal kapalı alanlarda kullanımı
yasaklanmıştır.
PVC tarihte birden çok kere bulunmuş, patenti alınmış
fakat uzun süre kullanım alanı bulamamıştır. Ondokuzuncu yüzyılda ilk
olarak Fransız kimyager Henri Victor Regnault ve kırk yıl kadar sonra tekrar
Alman Eugen Baumann tarafından bulunmuştur. Kablo imalatında
kullanılması ise ancak İkinci Dünya savaşı sırasında gerçekleşmiştir.
PVC kablo üretiminde ilk olarak ekonomik bir kauçuk alternatifi olarak
kullanılmıştır.
PVC çok yönlü bir termoplastiktir farklı katkı malzemeleri eklenerek çok
çeşitli özelliklere sahip yumuşak veya sert olarak üretilebilir. Kablo
imalatında kullanılacak olan yumuşak PVC, öncelikle plastifiyan eklenerek
plastikleşitirilmelidir. Kablo üretimine kauçuk'a ucuz bir alternatif
olarak giren PVC, çok yönlü bir termoplastik olması, kullanmının kolaylığı ve
alev geciktirici özelliği ile en yaygın kullanıma ulaşmıştır. PVC izoleli
kablolar zamanla sertleşmezler ve çatlaklarda oluşmaz. PVC geri
dönüştürülebilir bir malzemedir.
References:
http://www.pvc.org/en/p/history